De tweedeling tussen bestellende en bezorgende klasse wordt steeds groter
Een fles wijn bestellen kost de maatschappij straks meer dan alleen een lelijk straatbeeld
Je zou je soms groen en geel ergeren aan de felgekleurde flitsbezorgers die het zebrapad mijden en je bijna omverrijden. Bij de dark stores staan de scooters geparkeerd als een berg mikadostokjes.
Hoewel veel mensen er een afkeer van lijken te hebben, blijven de bezorgers van Getir, Gorillas en Flink zich door de straten van de grote steden snellen. Even een fles wijn, even een pizza bestellen, het lijkt zo onschuldig. Maar gebruikmaken van deze diensten kost de maatschappij straks meer dan alleen een lelijk straatbeeld. Door die bezorgbedrijven in leven te houden zal de splitsing in de samenleving nog groter worden, tussen zij die bestellen en zij die bezorgen.
De bestellers kunnen thuiswerken, in de stad of op de hei, met de verwarming steeds hoger en de motivatie steeds lager. Al multitaskend werkt men de to-dolijstjes weg. Deze elite komt er goed van af met vaste contracten, verzekeringen en zelfs een pensioen. De bezorgende klasse komt er bekaaid van af. Met stukloon (betaald per pakket of adres) en met een beperkt vangnet van de werkgever. Gelukkig loopt het Nederlandse Takeaway hierin wel voorop en heeft het bezorgers in loondienst.
Bezorgers lopen door het grote aantal contactmomenten een hoger risico op besmettingen: bij klanten houden ze afstand, maar niet in de dark stores en distributiecentra, waar men dicht op elkaar staat en richtlijnen niet altijd worden nageleefd. Begin dit jaar overtraden zeven op de tien centra de corona- en veiligheidsregels, volgens de Inspectie Sociale Zaken en Werkgelegenheid.
Met de grote druk op bezorgers om steeds sneller te leveren, groeit het risico op uitval. Uitval kan weer leiden tot opbouw van schulden door de bezorger, die moeilijk zijn af te lossen ten tijde van ziekte, wat weer veel stress oplevert en herstel belemmert. Een neerwaartse spiraal waar lastig valt uit te komen.
Een fles wijn bestellen kost de maatschappij straks meer dan alleen een lelijk straatbeeld
De tweedeling tussen de bestellende en bezorgende klasse zal steeds groter worden. Tenzij de consument — en uiteraard de investeerder — kiest voor een bewuste en actieve houding ten opzichte van dit soort overbodige dienstverlening. Hebben we werkelijk microbezorgers nodig? Is de reden ‘omdat het kan’ goed genoeg? Waar houdt dit op? De tafel laten dekken of de afwas laten doen omdat er straks bedrijven zijn die dat aanbieden? Iemand laten komen om de kartonnen dozen van uw bestelde pakketten op te vouwen en weg te gooien?
Met wat in eerste instantie lijkt op een paar onschuldige kliks, bevorderen we de instandhouding van een groep die gevoelig is voor uitbuiting, alleen maar om een gecreëerde behoefte te vervullen.
Tijd om bewuster na te denken over wat er allemaal na de klik gebeurt in de digitale sweatshop.
— Dank voor je aandacht! Volgende week is het tijd voor de voorspellingen van 2022: wat kunnen we verwachten op tech-gebied? —
Groeten en een fijne week, Sanne
www.sannekanis.com